Stichting Het Grote Raam organiseert, naast de Geheime Zolders, een tweede rondleiding genaamd Verborgen verhalen van de Grote Kerk. De naam zegt het al, er zijn veel verhalen nog niet verteld over de meer dan vijfhonderd jaar oude Grote Kerk van Alkmaar. Zeer goed opgeleide, vrijwillige gidsen, zullen deze verhalen graag onthullen. De opbrengst komt ten goede aan het nieuwe glas-in-loodraam dat door Fiona Tan is ontworpen. We geven natuurlijk nog niet alles weg maar er zijn een paar verhalen heel bijzonder…
Wist je bijvoorbeeld dat het raam waar het allemaal over gaat, ooit al eerder een ontzetraam was? In 1642 kreeg Maerts Engelsman de opdracht een raam te ontwerpen om de overwinning op de Spanjaarden te herinneren. Dat raam kostte 3.417 gulden en 12 stuivers. Het was prachtig gekleurd. Helaas is het raam in 1760 verwijderd, waarschijnlijk werd het gekleurde glas verkocht wegens geldgebrek voor het onderhoud.
Al eeuwen geleden stierf in de stad een vrouw wier echtgenoot naar Indië was gevaren. Pas nadat de vrouw was begraven, kwam hij thuis en was ten einde raad van verdriet. Hij vroeg of hij zijn vrouw nog een keer kon zien. Die wens werd goedgekeurd en het graf werd geopend. Tot ieders schrik was zichtbaar dat de vrouw in haar kist “wakker was geworden” en nu heel anders lag dan toen ze was begraven. Zou het echt waar zijn?
De Herenkamer is van begin 16de eeuw. In de benedenruimte was jarenlang een soort gevangenis, ‘het huijsgen onder ’t oude orgel’. Rond 2014 is de kamer opnieuw ingericht en kan nu dienstdoen als vergaderkamer en kleedkamer voor solisten. Opvallend is de weggewerkte WC, de deuren kunnen worden uitgeklapt tot kleedkamer.
Boven de ingang van de kerk was vanaf het einde van de zestiende eeuw tot in de negentiende eeuw de bibliotheek, toen nog de librije geheten. Nu is het een vergaderruimte, die wacht op een herinrichting waarbij de oorspronkelijke sfeer met afbeeldingen en aangepast meubilair op een eigentijdse wijze wordt opgeroepen. Voorafgaand aan de onthulling, in 2011, door toenmalig koningin Beatrix kwam de hofhouding de kerk controleren op veiligheid en faciliteiten. Hij constateerde dat de toen nog aanwezige wc’s met net iets meer dan anderhalve meter hoge scheidingswanden die begonnen op 0,5 m hoogte geen privacy zouden bieden aan de koningin. In allerijl heeft toen de gemeente gezorgd voor een fatsoenlijke wc tegenover de librije. De majesteit heeft daar overigens geen gebruik van gemaakt.
Meer informatie vind je op de pagina over de Verborgen Verhalen: